Conflict Desert Storm II Playstation 2

Net zoals de woestijntocht van vorig jaar is C:DS2 een tactische shooter gebaseerd op teams met vier teamleden van een speciale eenheid. Je kunt de leiding krijgen over de Britse SAS of de Amerikaanse Delta Force. Dit hangt er allemaal vanaf of je Amerikanen of Britten orders naar elkaar wilt horen schreeuwen. Het maakt allemaal niks uit voor de gameplay. Jouw team bestaat weer uit Bradley, Foley, Connors en Jones die allemaal hun eigen militaire specialiteit hebben. Foley is jouw sniper, Connors is de zware-wapenspecialist en tankverwoester, je hebt Jones voor de stealth-opdrachten en Bradley is eigenlijk het manusje-van-alles. Ieder lid heeft zijn eigen favoriete wapens en gadgets zoals granaten, nachtkijkers en C4-explosieven. Met al deze kennis en materialen zul je je zeker kunnen redden tijdens de verschillende militaire acties. De verschillende wapens zijn wel verplicht. Dit houdt in dat ze afhankelijk zijn van de omgeving van de missie. Tijdens een stealth-operatie had mijn sniper niet eens een geweer met een geluidsdemper! Ondanks alle politieke aandacht voor Irak speelt C:DS2 nog steeds in en rondom het Koeweit van de jaren '90. De game is wat dat betreft ook een vervolg op de actie uit het oorspronkelijk Conflict: Desert Storm. Voor wie die Conflict voor het eerst speelt, zijn de Boot Camp-trainingssessies een welkom onderdeel. Er wordt tijdens deze sessies naar je geschreeuwd door iemand die net iets te vaak naar Full Metal Jacket heeft gekeken. Als je eenmaal weer terug bent in de strijd zijn er veertien nieuwe missies. Deze variëren van infiltratiemissies tot tankmissies. Wij volgen alleen maar onze orders op De eerste briefing en de satellietverkenning geven je de indruk van een gigantisch oorlogstheater, maar laat je niet in de maling nemen, want we hebben wel eens snelwegen gezien die minder lineair zijn. Als je zin krijgt om rond te gaan kijken, dan kan dat nog wel eens moeilijk worden. Deze elitesoldaten kunnen amper over een luciferdoosje springen of klimmen en de zogenaamde items waar je je achter zou moeten kunnen verschuilen, zijn vaak nog lager dan een krukje. Je móét de vastgestelde route volgen. Het is nogal moeilijk om de besturing onder de knie te krijgen, aangezien iedere toets gebruikt wordt om jouw soldaat en de andere drie te besturen. Maar het is allemaal erg instinctief als je het eenmaal doorhebt. Je kunt jouw team (of soldaat) je laten volgen, ergens laten staan, het vuur openen en je kunt ook het dradenkruis gebruiken en bepaalde toetsten indrukken zodat je mannen binnen je gezichtsveld blijven. Dit doe je meestal om verdedigende posities in te nemen. Het probleem is alleen dat de vijand nogal slim is en jouw mannen niet. Jouw mannen schakelen wel over op granaten als ze het onderspit delven, maar ze rennen niet weg voor een hele grote Irakese tank die op hen gericht staat. Wat een sukkels! Een van de mannen ontsnapt gelukkig aan de dood zodat hij zijn gewonden teamgenoten kan verplegen, maar er moet eerst met de tank afgerekend worden. De mode met een gesplitst scherm voor twee spelers is terug, zodat iedere speler twee van de teamleden kan besturen. Dit komt de tactiek echt ten goede, want één speler kan dan in de aanval gaan terwijl de andere zijn rug dekt. Het enige nadeel is dat je op een gesplitst scherm moet spelen, dus een on line mode voor twee of vier spelers zou leuk geweest zijn. C:DS2 bevindt zich eigenlijk tussen twee genres. De game is niet even realistisch als Ghost Recon, maar het is ook niet echt een arcadegame zoals de fantastische Freedom Fighters. De negatieve aspecten van de game: de waardeloze AI van het team, geen inventarismanagement en geen mogelijkheid om te springen of te klimmen. Maar dit vergeet je snel doordat het een leuke en solide game is. Je zou verwachten dat je helemaal alleen de gehele Republikeinse Garde aan zou kunnen nadat je twee-aan-twee de aanval hebt ingezet op een Irakese wachtpost.